همزمان با آغاز هفته ی دفاع مقدس فیلم اروند در برلین به نمایش در آمد
رایزنی فرهنگی سفارت ایران در برلین به منظور گرامیداشت یاد 175 شهید غواص همزمان با سالروز هشت سال دفاع مقدس ، شب گذشته فیلم اروند را با حضور کارگردان آن آقای پوریا آذربایجانی برای جمعی از ایرانیان مقیم در سالن سینما مکس برلین به نمایش درآورد و در ادامه حضار به طرح دیدگاه های خود با کارگردان و رایزنی مبادرت نمودند. در ابتدای این مراسم رایزن سفارت ایران نکاتی را با حضار در میان گذاشته که رئوس آن به شرح ذیل می باشد:
-
اینکه چرا جنگ به وقوع پیوست و چرا کشور ما آماج تهاجم بعثیان شد امری پوشیده نیست. همچنین اینکه چگونه جنگ موجب بروز تلفاتی عظیم برای جامعه ایران هم به جهت فرهنگی، هم انسانی و حتی اقتصادی و توسعه ای شد هم نکته مکتومی ندارد. در حقیقت جنگ از کشور ما و ملت ایران چیزهایی را گرفت که قابل جبران نبوده و نیست.
-
اینجا با گذشت 37 سال از بروز جنگ در چنین ساعاتی شایسته است به وجه ایجابی جنگ به رغم همه تلخی های آن توجه نشان دهیم. از خود بپرسیم جنگ به ما چه داد؟
-
جنگ هویت ملی، همبستگی اجتماعی و غرور فرزندان جامعه ما را تقویت نمود. جنگ به ما آموخت برای دفاع از خود باید به خود متکی باشیم. جنگ ما را با ضرورت تقویت زیرساخت های ملی آشنا کرد و جنگ به ما چیزی داد که استمرار هویت تاریخی ما را تضمین می کند و آن چیزی نیست مگر «قهرمانانی تازه در تاریخ ایران کهنسال».
-
امروز ما گرد آمده ایم تا همزمان با رویداد نامیمون تحمیل جنگ 8 ساله به تاثیر مجاهدت این قهرمانان از دل تلاش کارگردانی جوانی واقف شویم که با دستیاری زنده یاد رسول ملاقلی پور کارگردانی متفاوت در دفاع مقدس، «اروند» را ساخته است.
-
پوریا آذربایجانی مقیم بوستون امریکاست، اما شیرین ترین خاطراتش را در دل این روایت دارد، او آنگونه که ابراز داشت بارها با تماشاچیان فیلمش را دیده و بغض و گریه آنها را در تاریکی سینما لمس کرده و خرسند است که به رغم عدم حمایت نهادهای دولتی و یا موسسات فرهنگی برای «دل» خود و به جبران قدردانی از انسانهایی متفاوت فیلمی ساخته که تاثیر گذار است.
در پایان حضار در این سالن دیدگاه های خود را مطرح نموده و پرسش ها و نکاتی را که از این فیلم برداشت کرده بودند ارائه کردند:
-
فیلم هیچ رنگ و بوی سیاسی نداشت و این برای ما یک تجربه شیرین بود برای درک عمیق مظلومیت کشور و ملت ما.
-
برای من به عنوان یک دختر 18 ساله متولد آلمان این فیلم یک پیام داشت: افتخار به ملتم و هویتم و قهرمانانی که امروز برای اولین بار تجربه آنها را در یک جانفشانی درک کردم. من امروز با افتخار می گویم ایرانی هستم چون دیدم برای خاک و وطنم چه جانهایی اعطا شد.
-
فیلم برای ما جالب بود اما تاسف می خورم که چرا نباید تجربه جنگ خود را با آلمانی ها به اشتراک بگذاریم. ایکاش اینجا میهمانانی از مردم آلمان هم بودند تا با آنچه ما تجربه کردیم آشنا می شدند.
-
چرا این فیلم از سوی ایران برای جشنواره های سینمایی نامزد نشده است؟
-
یک پرسش اساسی برای ما عدم وجود داستان در ساخت فیلم های دفاع مقدس است ما این ضعف را در همه نمونه های آثار تولید شده می بینم، باید از خود بپرسیم چرا داستان نداریم و نمی توانیم خلاقانه ادبیات داستانی دفاع مقدس را ترویج نمائیم.
-
شما با این فیلم به من در آستانه شصت سالگی حیات دادید، به من یاد دادید باید برای کشورم از خون خود دریغ نکنم و من سپاسگزار این تلاش شما هستم.
آقای لاریجانی کارگردان فیلم اروند در پایان به پاسخ سئوالات پرداختند و انگیزه و دلایل ساخت فیلم را به ترتیب زیر بیان داشتند:
1) این فیلم ابتدا حاصل آگاهی من و قدردانی ام از کسی بود که من سینما را آموخت: زنده یاد رسول ملاقلی پور. در مرحله بعد برای من یک انگیزه دیگر هم وجود داشت و آن قدردانی از انسانهایی بود که بنظرم از ما بالاتر بودند: مرتضی ها، ابراهیم ها، یونس ها و ... اینها برای چیزی جان باختند که ما بدان کم توجهی نشان می دهیم و اینها چیزی را سخاوتمندانه اهدا کردند که ما آن را بخیلانه در دست گرفته ایم.
2) این فیلم و فضای آن و داستانش برایم وقتی کلید خورد که در میدان بهارستان انسانهایی را دیدم با لباسها و آرایش های مختلف که فارغ از هرگونه تعلق و نگرش سیاسی جمع شده بودند و می گریستند، آنجا دریافتم این داستان یک موضوع ملی و فرا جناحی و غیر سیاسی است و خرسندم که سعادت ساخت آن نصیب من شد.
3) من باید اعتراف کنم به رغم ارائه این فیلم در جشنواره ها و کسب جایزه مثل فستیوال جیپور، باز شاهد آن هستیم که شبکه هایی هستند که دوست ندارند این ژانرهای خاص را طرح نمایند.
4) من دوست دارم بتوانم در اینجا درباره موضع جانبازانی فیلم بسازم که با کمک آلمان در تجهیز شیمیایی عراق مصدوم شدند و برای درمان به اینجا آمدند و همین جا از ایشان برای درمانشان از آنها پول گرفته شد.
5) برای من افتخار بود که در این ساعات خاص که یادآوری روزهای مهمی است، فیلم من نامزد آن شد تا شما را به دیدن صفحه ای درخشان از تاریخ دلاوری های مردانی ببرد که ما و نسل های آینده را مدیون خود ساخته اند.
